Ψιχία από την τράπεζα του Αγίου Σωφρονίου
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ως φως σωστικό αναπροσανατολίζει τη ζωή μας. Συνιστά μύηση στη διάβαση από τον κόσμο της φθοράς στην ευλογημένη Βασιλεία που φανέρωσε Χριστός. Με υπακοή στην αμίαντη Εκκλησία, και ενωμένοι με τα υπόλοιπα μέλη της, αναλαμβάνουμε τον αγώνα που προτείνει στα τέκνα της. Έχουμε το βλέμμα προσηλωμένο στο τέρμα της οδού, στον Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού, από τα οποία πήγασε η χάρη της σωτηρίας για το γένος των ανθρώπων. Ταπεινά και εκούσια με τη νηστεία, την αυτομεμψία και την προσευχή προσφέρουμε στον Θεό τη μηδαμινή θυσία της νεκρώσεώς μας για την αμαρτία. Λαμβάνουμε μικρή γεύση θανάτου, ώστε να ελκύσουμε το άγγιγμα του Αγίου των Αγίων, την πνοή του Παναγίου Πνεύματος, που θα ενισχύσει τη φύση μας για να “κροτήσωμεν Πάσχα αιώνιον”, και θα μας καταστήσει μετόχους ανεκλάλητης αγαλλιάσεως και “κρείττονος αναστάσεως” στη Βασιλεία του Θεού, του Οποίου την πρώτη επιφάνεια αγαπήσαμε.
 
(Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)