«Με τον καιρό να 'ναι κόντρα»! Ο χριστιανός δεν εθελοτυφλεί. Γνωρίζει ότι οι εποχές των οραματισμών έχουν πάψει να υφίστανται. Ο πολιτισμός μας, με τα τεράστια επιτεύγματά του, έστειλε τον Θεό στη γωνία και έβαλε στη θέση Του τον εαυτό μας, το εγώ μας...
Ο χριστιανός όμως γνωρίζει ότι ο Θεός υπάρχει. Ότι μας αγαπά κι ας Τον σταυρώνουμε. Ότι μας ανασταίνει κι ας πιστεύουμε ότι ο θάνατος είναι το τέρμα μας. Και, χωρίς να αρνείται τον κόσμο, καταθέτει με τιμιότητα και αποφασιστικότητα την πρόταση της πίστης...
Η ζωή δίδεται σ' αυτούς που δεν φοβούνται να ταξιδέψουν, ακόμη και με κόντρα τον καιρό. Γιατί γνωρίζουν ότι το λιμάνι του Θεού δεν είναι για ανάπαυση, αλλά για στάση, ώστε και πάλι ο ταξιδευτής να πλεύσει, με σκοπό να μεταφέρει την ελπίδα και το νόημα στα λιμάνια των ανθρώπων.
Αυτός ο τρόπος κρίνεται στην οικογένεια. Η χριστιανική μας παράδοση, η έμπνευση, η απόφαση να έχουμε νόημα ξεκινά να χτίζεται στο σπίτι. Στις σχέσεις γονέων και παιδιών...
 
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)