Η λατρεία, όπως εγώ την καταλαβαίνω, είναι μια διαπροσωπική σχέση. Δεν ήμουνα πριν πιστός ώσπου μια μέρα ανακάλυψα το Θεό. Αμέσως τότε Εκείνος μου αποκαλύφθηκε ότι είναι η ύψιστη αξία και Εκείνος που δίνει νόημα σ' ολόκληρη τη ζωή. Την ίδια εκείνη στιγμή μου αποκαλύφθηκε και σαν Πρόσωπο.
Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να νιώσει τί σημαίνει λατρεία, όταν δεν έχει Κάποιον να λατρέψει. Δεν μπορεί ακόμα κανείς να διδάξει σε κάποιον άλλο τη λατρεία, όταν αυτός ό άλλος δεν έχει προσωπική αίσθηση της παρουσίας του "ζώντος Θεού". Μπορεί να τον διδάξει τις εξωτερικές τυπικές πράξεις και εκφράσεις της λατρείας ενός πιστού, αλλά, χωρίς την προσωπική σχέση με το Θεό, δεν θα υπάρχει, μέσα στις απομιμητικές λατρευτικές εκδηλώσεις του, η αυθόρμητη εκείνη κίνηση της ψυχής του προς το Θεό, πράγμα που είναι το ουσιαστικότερο χαρακτηριστικό της γνήσιας λατρείας. [...]
 
(Από τον πρόλογο της έκδοσης)